افکار یک افگار

آخر هر وقت که روده ی بزرگ پر می شود و رفتن به مستراح واجب کفایی، حس میکنی روحت فرسوده و سنگین شده و حتی در مواقع ضروری دیگر چیزی برای از دست دادن نداری و حاضری بود و نبود و ابدیت (!!) را بدهی تا صاحب فضایی 1*1 برای رفع حاجت شوی.

علاوه بر این همه فشار و موشگلات و دوشواری و کَش و قوس، بعد از رفع حاجت که دیگر هیچ. من به شخصه بارها و بارها حس پرواز را در این حال تجربه کرده ام. و اینکه چنان روحت سبک می شود که انگار با شلنگ آب فشار قوی درونت را شسته اند.

پ.ن: حتی در حین عملیات نیز لذت غیر قابل وصفی ست که بلاتوصیف است. تجربه ثابت کرده به علت آزادی بیش از حد فکر و فراغ بال، راه حل بسیاری از مشکلات در همین حال پیدا می شود.