گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود / تا اختیار کردی از آن این فریق را
گفت آن گلیم خویش به در می برد ز موج / این جهد می کند که رهاند غریق را
شعر از آقام سعدی
یه مدت کلن زیاد مینوشتم، یه چیز تو مایه های از هر دری سخنی. حتی یه مدت یه دفترچه درست کرده بودم که این افکارم بیاد رو کاغذ و سیو بشه. تا اینکه این رفیق گرمابه و گلستان بنده (که حتی تو یه سفر به علت نبود اتاق توی هتل، روی یه تخت دو نفره خوابیدیم) (آرش رو میگم) یه وبلاگ زد که چی: سیک د تروث. در واقه ایشون خیلی وقته دنبال حقیقته و الانم که رفته اسپانیا، 100 متریه نیوکمپ داره تو یو پی سی یونیورسیتی دنبالش میگرده. اونم با متد نیومریکال.
خلاصه بگم آقا جان، خوشمان آمد. شاید اینارو هیچ کی نخونه ولی کلن با داشتن همچین چیزی عریضه پر میشه، ینی خالی از لطف نی. یه فضای مجازی و یه کیبورد حقیقی و یه سری حرف ناگفته...
این شد که فازم برا نوشتن اومد رو وبلاگ. که در واقه من به کمک لب تاب همایونی خودم، حرفامو با "نمیدونم کی" در میون میذارم، حالا دیگه الخیر مافی وقع.
وسلموا تسلیما.
